Een kikker kan heel lang onder water blijven, omdat hij met de huid zuurstof uit het water op kan nemen. De voorpoten hebben geen zwemvliezen, de achterpoten wel. Af en toe haalt hij boven water wat extra lucht. Als hij langzaam zwemt, bewegen de achterpoten niet tegelijk in dezelfde richting.
De kikkerhuid is namelijk zo dun en goed doorbloed, dat zuurstof er gewoon doorheen kan. Zo kunnen kikkers ook zuurstof opnemen onder water via hun huid. Niet alleen zuurstof, maar ook water kan door de huid van de kikker heen. Zo hoeven kikkers nooit te drinken.
Kikkers kunnen onder water blijven zolang ze hun adem kunnen inhouden. Als kikkers water in hun longen zuigen, verdrinken ze, net als mensen. De meeste kikkers kunnen maximaal 4 tot 7 uur onder water blijven. Omdat het lichaam ondertussen nog steeds zuurstof kan opnemen, zijn kikkers uitstekende duikers.
Tip 1: Ken je kikker
Deze drie soorten komen namelijk vrij veel in Nederland voor. Zo leeft een bastaardkikker het liefst in de buurt van water waar de zon op kan schijnen, terwijl de bruine kikker en de gewone pad prima zonder goede waterbron kunnen.
De grootste oorzaken zijn het verlies van de natuurlijke habitat, de klimaatsverandering en ziektes. Maar nieuw onderzoek toont dat pesticiden en andere chemicaliën een belangrijke rol spelen bij de sterfte onder deze dieren.
Een volle blaas is echter niet de enige reden waarom kikkers plassen. Ze gebruiken het ook als een natuurlijk verdedigingsmechanisme wanneer ze zich niet helemaal op hun gemak voelen, bijvoorbeeld bij stress, angst of de dreiging van een roofdier.
Groene kikkers kunnen niet alleen zwemmen, maar ook heel goed springen. Zo ziet een kikkersprong eruit. Vertraagde beelden laten zien, hoe een kikker de sterke achterpoten strekt en als een raket de lucht in gaat. Een eind verderop landt hij nogal onhandig op zijn buik in het water.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt.
Kikkers weren: geen vijver
Kikkers zijn relatief makkelijk uit de tuin te weren, ze blijven altijd in de buurt van water. Als er geen water is, zullen er ook geen kikkers zijn. Zolang je zelf of je buren geen vijver hebben, zullen kikkers wegblijven.
Beschermde diersoort
Dit betekent dat u ze niet mag vangen, vervoeren of verhandelen. Toch zijn er nog steeds mensen die deze dieren in de vrije natuur vangen en in hun vijver plaatsen. Dat is niet alleen onnodig schadelijk, maar ook overtreedt u daarmee de wet met het risico op een forse boete.
Kikker. Kikkers kruipen voor de winterslaap weg in een kuiltje of verlaten holletje van een ander dier of op de bodem van vijvers of sloten. Ze moeten ervoor zorgen dat het een vochtige plek is, anders drogen ze uit. Ze verstijven tijdens hun winterslaap, doordat de beestjes koudbloedig zijn.
Alle kikkers die "soms" in de zee voorkomen leven daar tijdelijk. Ze zijn op doortrek of leven er in het larven stadium of de paartijd. Meestal vind je ze in het zoete water of brak. dit in tegenstelling van de zee reptielen.
Alle kikkers en padden (ook degene die niet zo ver kunnen springen) kunnen goed zwemmen door de gespierde achterpoten. De kikkers en padden die meer tijd doorbrengen in het water, hebben zwemvliezen tussen de tenen. Zwemvliezen zijn kleine vinnetjes die dus tussen de tenen van de kikker zitten.
Kikkers zijn dan weer geen hoogvliegers: zij hebben weinig hersenen voor hun gewicht. Naast deze massaverhouding spelen ook andere factoren mee om intelligentie te bepalen, waaronder geheugen, ruimtelijke oriëntatie en gebruik van werktuigen.
Bij overlast van kwakende kikkers gaat het bijna altijd over groene kikkers. Het zijn alleen de volwassen mannetjes,die roepen. Ze maken daarmee onderling hun aanwezigheid kenbaar en proberen vrouwtjes te lokken. Ze roepen alleen in de periode, dat ze zich voortplanten.
De Namaqua regenkikker is amper zo'n 5 centimeter groot en leeft meestal verscholen onder de grond. Maar als hij toch boven komt en er dreigt gevaar, dan blaast hij zijn lichaam op en stoot een hoog piepend geluid uit. Het is bedoeld om roofdieren af te schrikken, maar wij vinden het vooral schattig.
De oudste kikker stamt uit het onder Trias tijdperk en is zo'n 250 miljoen jaar oud. De eerste Amfibie voorouders van de kikkers ontstond al in het boven Devoon tijdperk.
Ze behoren tot de gewervelde dieren en zijn koudbloedig dit wil zeggen dat ze zich aanpassen aan de temperatuur om zich heen. Daarom vinden ze het niet prettig wanneer we ze aanraken, omdat onze hand ongeveer 37° warm is en hun huid kan verbranden of kwetsen.
Kikkers vermijden zonlicht en trekken zich overdag terug.
Kikker vertelt je te vertrouwen op je intuïtie, het samenspel van jouw zintuigen te verfijnen, jezelf te zuiveren en te ontdoen van alles wat een illusie is. Een illusie die jou probeert af te houden van wie je werkelijk bent.
Als het zo donker is dat wij mensen niets kunnen zien, blijken kikkers prima zicht te hebben en zelfs kleuren waar te kunnen nemen.
Kikkers kunnen bewegende objecten haarscherp zien. Ze kunnen hun zicht zelfs volledig focussen op een voorbijvliegende prooi. Maar stilstaande objecten zijn voor kikkers bijna onzichtbaar.
Kikkers en padden vormen smakelijke hapjes voor nogal wat andere dieren, zoals reigers en buizerds. Jonge dieren worden in groten getale ook door allerlei kleinere vogels gegeten, zoals merels, kraaien, eksters en ijsvogels. Ook eenden slobberen heel wat kikker- en paddenlarven naar binnen.
