Terbeschikkingstelling (tbs) met dwangverpleging is de zwaarste maatregel als onderdeel van een straf. De behandeling richt zich op een veilige terugkeer van daders in de samenleving. Een rechter bepaalt of een dader tbs krijgt bij een ernstig misdrijf, een psychische stoornis en een gevaar voor herhaling.
Het doel van een gevangenisstraf is iemand uitsluiten van de samenleving. Een tbs-behandeling is gericht op resocialisatie, op terugkeer naar de maatschappij. Daarom volgt de behandeling op de gevangenisstraf.
Terbeschikkingstelling is een maatregel en geen straf, wat veel mensen denken. Het wordt dan ook vaak naast een gevangenisstraf opgelegd. Het is wel mogelijk dat de rechter alleen TBS oplegt zonder gevangenisstraf, bijvoorbeeld wanneer de dader volledig ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard.
Tbs (terbeschikkingstelling) is een maatregel om de samenleving te beschermen tegen mensen die misdrijven plegen terwijl ze lijden aan een ernstige stoornis of gebrekkige ontwikkeling.
De afkorting tbs staat voor terbeschikkingstelling. Tbs is een strafrechtelijke maatregel voor mensen die een ernstig misdrijf hebben gepleegd.
Terbeschikkingstelling (tbs) met dwangverpleging is de zwaarste maatregel als onderdeel van een straf. De behandeling richt zich op een veilige terugkeer van daders in de samenleving. Een rechter bepaalt of een dader tbs krijgt bij een ernstig misdrijf, een psychische stoornis en een gevaar voor herhaling.
Terbeschikkinggestelden (tbs'ers) zijn altijd (gedeeltelijk) ontoerekeningsvatbaar. Dat kan bijvoorbeeld komen doordat iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft, een psychose of een verstandelijke beperking.
Bij tbs met bevel tot verpleging is de behandeling, gericht op het gevaar voor recidive, in principe dus vrijwillig. Werkt iemand niet mee aan zijn behandeling, dan betekent het dat de kans op herhaling niet vermindert en beveiliging van de maatschappij noodzakelijk blijft.
Van de gedetineerden die tbs met dwangverpleging hebben komen gemiddeld rond de honderdvijftig personen per jaar vrij. Van die ex-tbs'ers gaat zo'n 20? procent binnen twee jaar na vrijlating opnieuw de fout in, maar zij doen dat wel minder vaak dan voorheen.
Tbs is effectief als je kijkt naar de kans op herhaling van een delict oftewel recidive. Voormalig tbs'ers gaan minder vaak de fout in dan ex-gedetineerden. Er zijn ook tbs'ers waarbij behandeling geen zin blijkt te hebben. Sommigen plegen tijdens verlof of na terugkeer in de maatschappij toch ernstige vergrijpen.
Beëindiging tbs
Terugkeer in de samenleving gaat met kleine stapjes en verschillende vormen van verlof, met steeds iets meer bewegingsvrijheid. Zo kan de kliniek – en in een latere fase de reclassering – zien hoe de tbs'er omgaat met zijn verkregen vrijheden en hoe hij reageert op prikkels, spanningen en conflicten.
In de meeste gevallen betaalt het ministerie van Justitie en Veiligheid de kosten van forensische behandeling. Voor intensieve behandeling en beveiligde intensieve zorg kun je terecht bij je zorgverzekeraar.
Geen einde aan tbs
Als de tbs-behandeling de kans op terugval onvoldoende vermindert, kan de behandeling gericht op terugkeer in de maatschappij (tijdelijk) worden stopgezet. De tbs'er gaat dan naar een longstay-afdeling.
De tbs is voor 2 jaar. Na 2 jaar kan de rechter de tbs verlengen, met steeds 1 of 2 jaar.
Als de gestrafte zijn werkstraf niet (goed) doet, moet hij de gevangenis in. Op 2 uur niet-uitgevoerde taakstraf staat maximaal 1 dag gevangenisstraf.
Welke straffen zijn er? De belangrijkste straffen zijn een boete, een taakstraf en gevangenisstraf. De rechter kan ook maatregelen opleggen. Daaronder valt bijvoorbeeld ontneming van geld dat door het misdrijf is verkregen, het betalen van schadevergoeding of – de meest ingrijpende – tbs.
Behandeling in een tbs-kliniek duurt gemiddeld zeven tot acht jaar, maar er is in principe geen van tevoren afgesproken einddatum bekend. Eens in de twee jaar is er sprake van een verlengingszitting over het al dan niet verlengen van de TBS.
Een tbs-behandeling in een forensisch psychiatrisch centrum kost per dag ongeveer € 465,-.
De rechter laat zich bij de beslissing over verlenging adviseren door de reclassering en soms ook door onafhankelijke deskundigen. Tbs met voorwaarden duurt maximaal 9 jaar. Tbs'ers kunnen in hoger beroep tegen elke verlenging.
Is TBS verplicht? Nederland kent in haar wet geen dwangbehandeling. Dit houdt in dat ook iemand aan wie TBS opgelegd is niet verplicht kan worden hier aan mee te werken. Ook al wordt er wel TBS met bevel tot verpleging opgelegd door de rechter.
Als we kijken naar de tbs kliniek salarisstatistieken in Nederland op 24 mei 2023, dan maakt de vertegenwoordigde werknemer € 118.752; om preciezer te zijn is het salaris € 9.896 per maand, € 2.474 per week of € 65,11 per uur.
TBS wordt jaarlijks rond de 200 keer door de rechter opgelegd. Momenteel zitten er rond de 1600 tbs-gestelden in een tbs-kliniek. Meer dan 90% van de tbs-populatie is man.
De politierechter mag ook alleen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf opleggen van maximaal twaalf maanden. Ook kan de politierechter geen TBS-maatregel opleggen. De wetgever is van oordeel dat de maatregel van TBS te ingrijpend is om door een alleensprekende rechter op te leggen.
Tbs in een gesloten setting is dwangverpleging
'Dwangverpleging' betekent dat de patiënt wordt opgenomen in een gesloten forensisch psychiatrische instelling en dat hij zich binnen die instelling aan de regels moet houden. Verpleging is verplicht en maakt de samenleving veiliger, doordat de patiënt wordt ingesloten.
Tbs staat voor terbeschikkingstelling. Het is primair een beveiligingsmaatregel die de rechter kan opleggen om de samenleving te beschermen als iemand een misdrijf heeft gepleegd terwijl hij leed aan een 'gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens' en er vrees is voor herhaling.
