Leerproblemen kunnen op verschillende manieren ontstaan. Veelal is een externe factor de oorzaak, denk aan slecht onderwijs of bijvoorbeeld een scheiding van de ouders. Daarnaast kunnen leerproblemen veroorzaakt worden door een in aanleg aanwezige stoornis. Men spreekt dan van een leerstoornis.
Problemen met leren kunnen allerlei oorzaken hebben. Van een te hoog schoolniveau, tot een verkeerde leerstrategie, tot dyslexie tot depressie. Alles heeft invloed op de schoolresultaten van het kind. Wanneer concentratieproblemen de meeste last veroorzaken is het aan te raden om hier verder te lezen.
Leerproblemen treden op door een onvoldoende stimulerende opvoeding in de huiselijke omgeving, of wanneer er sprake is van een ondergemiddelde intelligentie, dan wel een aangeboren afwijking. Leerproblemen heten ook wel secundaire leerproblemen, ze vallen buiten de directe verantwoordelijkheid van het onderwijs.
Het onderscheid tussen leerproblemen en leerstoornissen is ten eerste gebaseerd op de hardnekkigheid en ernst van de problemen. Zo zijn leerproblemen meestal tijdelijk, terwijl bij een leerstoornis het leren voor een kind ondanks extra aandacht en inspanningen moeilijk zal blijven.
Er zijn verschillende leerstoornissen die zorgen voor leerproblemen. De meest voorkomende leerstoornissen zijn dyslexie en dyscalculie. Maar er bestaat ook dysgrafie en dyspraxie, deze komen echter minder vaak voor. Maar denk ook eens aan faalangst, ADHD, het Syndroom van Asperger en PDD-nos.
het slecht op gang komen van de taalontwikkeling. problemen met rekenen, lezen of schrijven. verminderde aandacht en concentratie. problemen met fijne of grove motoriek.
Dit kan komen door de nadelige invloed van het gezin of de cultuur van het kind, een slechte onderwijsaanpak op school, een motorische of emotionele stoornis, een zintuiglijke handicap, een te lage intelligentie, of een ander probleem bij het kind.
De meest voorkomende leerstoornissen zijn: dyslexie (leesproblemen) en dysgrafie (spelling- en schrijfproblemen); ze komen vaak samen voor. dyscalculie: het kind heeft moeite met het begrijpen van wiskundige concepten, zoals het rangschikken van cijfers en ruimtelijk inzicht.
Non-verbal Learning Disabilities. NLD is een neuropsychologische ontwikkelingsstoornis, die zijn oorsprong vindt in de rechter hemisfeer van de hersenen. Kinderen met Nonverbal Learning Disabilities worden vaak niet herkend, omdat hun verbale vaardigheden zo goed zijn.
Er is geen simpele test of hersenonderzoek waarmee je kan vaststellen of iemand dyscalculie heeft. Als rekenproblemen niet overgaan met extra oefening en een kind met andere vakken wel goed presteert, moet er op taakniveau onderzoek worden gedaan.
ADHD, depressie en motorische ontwikkelingsstoornissen komen bijvoorbeeld vaker voor bij kinderen met een leerstoornis.
Wat is een leerprobleem? Een kind met een leerprobleem leert minder vlot, doordat het moeite heeft met het verwerken van informatie. Bijvoorbeeld met snel iets begrijpen. Of de aandacht op twee dingen tegelijk richten, zoals lezen en tegelijkertijd begrijpen wat het leest.
Symptomen van concentratieproblemen
Je kunt je aandacht moeilijk bij een bepaalde taak houden. Je hebt moeite met ordenen en het houden van overzicht. Je bent misschien vergeetachtig en chaotisch. Andere zaken leiden je snel af van waar je mee bezig bent.
ADD is een aandachtstekortstoornis waarbij kinderen concentratieproblemen hebben. Het lijkt erg op ADHD, alleen vertonen kinderen met ADD geen uitgesproken druk, hyperactief of impulsief gedrag. Het kost kinderen met ADD erg veel energie en moeite om zelfstandig (nieuwe) dingen te ondernemen.
Voor zowel degene met AD(H)D als zijn of haar omgeving. Er kan onder andere sprake zijn van gedragsproblemen, angsten, depressies, stemmingswisselingen of verslaving. Daarbij hebben mensen met ADHD ook vaak een negatief zelfbeeld, eetstoornissen en/of persoonlijkheidsstoornissen.
Wat is ontwikkelingsdysfasie??
Ontwikkelingsdysfasie is een primaire taalontwikkelingsstoornis: er is sprake van een ernstige taalachterstand, waarbij de taalontwikkeling niet enkel vertraagd, maar ook anders verloopt. de taalproblemen blijven aanwezig ondanks het volgen van intensieve, aangepaste logopedie.
“Welbevinden is geen absolute must om tot leren te komen. Sterker nog: een leerling die zich niet geweldig voelt, help je soms nét vooruit door te focussen op leerstof. Hij kan zich optrekken aan een sterk examen of helemaal opgaan in een opdracht.” Maarten Vansteenkiste: “Goed presteren draagt bij tot je welbevinden.
Een ontwikkelingsstoornis is een neurologische (heeft te maken met de hersenen) of psychische aandoening. Deze stoornis is de oorzaak dat de normale ontwikkeling van kinderen en jongeren verstoord en belemmerd wordt. Door deze andere ontwikkeling blijft het kind achter ten opzichte van de leeftijdsgenootjes.
ADHD, dyslexie (leesstoornis), dysorthografie (schrijfstoornis), autisme, dyspraxie (motorische ontwikkelingsstoornis) of dyscalculie (rekenstoornis): voor iedereen bestaat er een etiket. Gemiddeld heeft 7,5 procent van alle leerlingen minstens één leerstoornis.
Problemen in de motorische coördinatie; Moeite met hoofdrekenen of getallen onthouden; Concentratieproblemen; Moeite hebben met persoonlijke organisatie, dat wil zeggen moeite met ordenen van bijvoorbeeld je gedachten, je dag, je agenda en met timemanagement.
Kinderen met dysorthografie hebben opvallende en hardnekkige spellingsmoeilijkheden. Schrijven zonder fouten lukt niet. Het lijkt wel of je kind de spellingregels niet kan onthouden. Soms schrijft je kind de woorden zoals hij of zij ze hoort.
Dyspraxie of DCD (developmental coordination disorder) is een (neurobiologische ontwikkelings-) stoornis van de motoriek, die niet verwant is aan lichamelijke stoornissen zoals cerebrale parese of stoornissen van de intelligentie zoals een geestelijke beperking.
