Wat gebeurt er met het ingezamelde plastic? Het plastic wordt eerst verder gescheiden in verschillende plasticsoorten. De plasticsoorten worden daarna versnipperd, gewassen en tot korrels vermalen. Van die korrels - ook wel granulaat genoemd - kunnen weer nieuwe plastic producten worden gemaakt.
Wat gebeurt er met het ingezamelde plastic? In Nederland produceren we per persoon rond de 73,2 kilo plastic afval per jaar. Het gescheiden plastic wordt opgehaald en belandt in een sorteerbedrijf. Van een deel worden nieuwe plastic producten gemaakt.
Het blijft binnen Europa en mag alleen aan gecertificeerde verwerkers worden aangeboden. Jouw netjes gescheiden verpakkingsafval komt niet op stranden in Azië terecht, maar wel bijvoorbeeld bij een recyclefabriek in Duitsland. In dit stuk lees je meer over de verwerking van PMD en hoe daar toezicht op wordt gehouden.
Chemische recycling zet het afvalplastic weer om in de moleculen waaruit het is opgebouwd met behulp van chemische, thermische of zelfs fotochemische middelen, zegt Dr. Hillmyer. Dit betekent dat chemisch gerecycled plastic dezelfde eigenschappen kan hebben als nieuw plastic.
Plastic gaat lang mee, het is goedkoop en je kunt het voor veel dingen gebruiken. Dankzij plastic kunnen we bijvoorbeeld ons voedsel langer bewaren en hebben we medische toepassingen, zoals heupprotheses. Door alle voordelen neemt het gebruik van plastic sinds de jaren '50 alleen maar toe.
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
De meeste plastics zijn in theorie recyclebaar. Ze kunnen na gebruik worden gesmolten en daarna gevormd tot een nieuw (en dus gerecycled) product. Sommige plastics kunnen, nadat ze eenmaal een bepaalde vorm hebben gekregen, niet opnieuw worden gesmolten en zijn dus niet recyclebaar.
Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten verdwijnen zelfs nooit helemaal. Marien zwerfvuil vermijden en verminderen staat hoog op de nationale en internationale agenda.
Door uit te zoeken waar het plastic is, kunnen we onderzoeken hoe schadelijk het is. Denk aan plastic in je drinkwater, in je eten of in ongeboren baby's. Door de reis van plastic door de oceanen te volgen, kunnen we achterhalen waar het vandaan komt en wie er verantwoordelijk voor is.
Tips plastic weggooien
Samen met blikjes en drinkpakken zorgt plastic vaak voor veel afval in huis. Plasticfolie met een metaallaagje, zoals chipszakken of koffiepakken, mogen in de plasticinzameling.
Zwerfvuil en afval
Zwerfvuil op straat is een groot startpunt voor veel plastic in de oceaan. Regenwater en wind kunnen plastic afval meevoeren naar rivieren en riolen. Dit leidt uiteindelijk naar de oceaan.
Plastic+ is de verzamelnaam voor plastic verpakkingen, blik en pak. Er komt nog veel plastic+afval in het restafval terecht. Wanneer plastic verpakking, blik en pak tussen het restafval zit, kunnen we het niet meer als grondstof voor nieuwe producten gebruiken.
Een groot deel van dit afval bestaat uit plastic. Eenmaal in zee breekt het vrijwel niet of heel langzaam af en kan het jarenlang met de stroming mee dobberen. Dit hoopt zich op in grote 'plastic eilanden' en spoelt aan op het strand. Het plastic dat in de zeeën terechtkomt, verteert niet.
Op een VN-conferentie over oceanen in 2017 kwamen de lidstaten overeen om “het gebruik van plastics en microplastics op lange termijn te beperken”. De EU wil het eenmalig gebruik van plastic aan banden leggen. En op Wereldmilieudag 2018 zette de VN plastic afval in de kijker. Toch blijft plastiek een nuttig materiaal.
In de komende 10 jaar zal de productie van plastic met 40% toenemen. Als we niets tegen de plasticsoep ondernemen, zal er in 2050 qua gewicht meer plastic in zee zijn dan vis. De Verenigde Naties waarschuwen dat het zeeleven onherstelbaar verwoest zal worden. Koraalriffen blijken extra kwetsbaar voor plastic.
Cellulose is lastig afbreekbaar voor de micro-organismes in de natuur, waardoor een bananenschil tot wel 2 jaar kan overleven in de natuur.
In het algemeen geldt dat er nauwelijks natuurlijke micro-organismen zijn die deze kunststoffen kunnen verteren. Wel verweert het materiaal, onder meer door inwerking van uv-zonlicht, schuren en trekken. Het materiaal verbrokkelt dan tot kleinere stukjes.
Grotere stukken plastic in zee of op land, zoals flessen en plastic verpakkingen, worden broos en breken geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Dat komt door zonlicht, zuurstof of wrijving.
Waarom is plastic vervuiling zo slecht voor ons als mens? We drinken water en ademen lucht in. Bovendien eten velen vis en schelpdieren uit de zee, wat vol zit met plastic. Ook drinken we uit plastic flesjes, eten voedsel uit blik/bakjes, en dragen kleding waar plastic in zit op onze huid.
Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft. In totaal spreken we over een gebied van minstens 700.000 km² tot misschien zelfs meer dan 15.000.000 km² waarin de ganse waterkolom ernstig is vervuild, vanaf het wateroppervlak tot de zeebodem.
Er wordt geschat dat er jaarlijks tussen de 12 en 24 miljoen kilogram plastic wordt opgegeten door vissen. Volgens de VN gaan er elk jaar 100.000 zeezoogdieren en 1 miljoen zeevogels dood door afval op zee.
De meeste plastics zijn in theorie recyclebaar. Ze kunnen na gebruik worden gesmolten en daarna gevormd tot een nieuw (en dus gerecycled) product. Sommige plastics kunnen, nadat ze eenmaal een bepaalde vorm hebben gekregen, niet opnieuw worden gesmolten en zijn dus niet recyclebaar.
Plastic is een veelgebruikt (verpakkings)product en recycling hiervan draagt bij aan een circulaire economie. Het is mogelijk om zelf uw plastic 'afval' niet alleen te scheiden, maar ook zelf te recyclen.
De uitstoot die met het recyclen wordt verminderd is ongeveer 0,1 tot 0,15 procent van de totale uitstoot in Nederland. Dat is vergelijkbaar met de uitstoot van minder dan een procent van al het wegverkeer in Nederland.
