Oosterse vuurbuikpadden: Dit zijn semi-terrestrische kikkers die redelijk actief zijn en relatief gemakkelijk als huisdier te houden. Afrikaanse klauwkikkers: Dit zijn waterkikkers die behoorlijk groot worden, maar hun verzorging is niet zo moeilijk.
Pijlgifkikkers. Soorten
Kikkers en padden die in Nederland mogen worden gehouden zijn kikkers en padden van buiten Europa. Met name pijlgifkikkers worden veelal gehouden.
Geen zorgen, kikkerurine is niet gevaarlijk – tenzij je met een giftige soort te maken hebt. Een twintigtal seconden je handen wassen met zeep is wel aan te raden, omdat er bacteriën in de urine zitten die via kleine wondjes in je bloedsomloop kunnen terechtkomen. Een kikker oppakken doe je dus maar beter niet.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt.
In de sloot of plas zijn ze altijd erg schuw. Bovendien is het daar vaak moeilijk om op kikkerhoogte te fotograferen. Heb je echter een vijver in je tuin of ken je iemand met een vijver waar groene kikkers in zitten dan wordt het een ander verhaal. De kikkers in een vijver zijn namelijk erg makkelijk tam te maken.
Kikkers zijn dan weer geen hoogvliegers: zij hebben weinig hersenen voor hun gewicht. Naast deze massaverhouding spelen ook andere factoren mee om intelligentie te bepalen, waaronder geheugen, ruimtelijke oriëntatie en gebruik van werktuigen.
Je kan een kikker/ kikkers inderdaad thuis houden in een aquarium, alhoewel je in de meeste gevallen dan wel een plekje zal moeten voorzien waar ze 'op het droge' kunnen komen en blijven zitten.
Kikkers kunnen geweldige huisdieren zijn voor de juiste persoon, maar je moet wel eerst goed onderzoek doen. Elke soort kikker vereist andere zorg dus doe je huiswerk voordat je er zomaar een aanschaft. Lees gauw verder om algemene informatie te ontdekken over de huisvesting, voeding, omgang en meer!
Pijlgifkikkers zijn te koop vanaf ongeveer vijftien euro tot soms wel honderden euro's. Een potje fruitvliegen kost enkele euro's en de prijs van een pot vitamine- en mineralenpoeder van 100 gram om de prooidieren mee te bepoederen begint bij tien euro.
Een aquarium, een vivarium met alleen maar water, is voor gifkikkers en de meeste andere kikkersoorten niet geschikt. Slechts enkele volledig aquatische soorten, Pipidae, kunnen in een aquarium worden gehouden.
Inheemse amfibieën, waartoe kikkers en salamanders behoren staan op de lijst van beschermde dieren. Dit betekent dat u ze niet mag vangen, vervoeren of verhandelen.
Over het algemeen zijn bruine kikkers te vinden in omgevingen met voldoende waterbronnen en beschutting, waar ze kunnen schuilen voor roofdieren en op zoek kunnen gaan naar prooi. Vijvers zijn bijvoorbeeld een belangrijke waterbron en een geweldige schuilplek voor bruine kikkers.
Padden hebben een droge wrattige huid, kikkers hebben een gladde huid. Padden hebben vaak een zwaar lichaam, kikkers hebben een slank lichaam. Padden hebben korte achterpoten en lopen vooral in plaats van springen. Kikkers hebben lange achterpoten met zwemvliezen en springen vooruit.
De bruine kikker eet voornamelijk ongewervelden als insecten (kevers, sprinkhanen, spinnen, mieren), wormen, duizendpoten en (naakt)slakken. Af en toe eet hij ook kleine gewervelde dieren zoals muizen en kleinere kikkers. Volwassen kikkers hoeven maar twee tot drie keer per week te eten.
Kikkers staan op het menu van reigers, ooievaars, buizerds, zwarte kraaien, ratten, egels, bunzings, hermelijnen, vossen en snoeken. Gelukkig hebben de meeste kikkers een goede camouflage-kleur.
Het heeft geen zin die toe te passen op dieren. Het IQ van dieren kan dus niet gemeten worden. Men zou kunnen proberen het toe te passen op andere primaten omdat ze bepaalde gedragingen gemeenschappelijk hebben met de mens maar dat was niet de bedoeling bij het opstellen van de IQ-meting.
Het zijn alleen de volwassen mannetjes,die roepen. Ze maken daarmee onderling hun aanwezigheid kenbaar en proberen vrouwtjes te lokken. Ze roepen alleen in de periode, dat ze zich voortplanten.
Ze behoren tot de gewervelde dieren en zijn koudbloedig dit wil zeggen dat ze zich aanpassen aan de temperatuur om zich heen. Daarom vinden ze het niet prettig wanneer we ze aanraken, omdat onze hand ongeveer 37° warm is en hun huid kan verbranden of kwetsen.
Wanneer ze kopje onder gaan gebruiken ze niet hun longen maar wel hun huid om te ademen. Hun zeer dunne vel is zo goed doorbloed dat het zuurstof rechtstreeks uit het water kan opnemen. Op die manier kan een kikker, die zich tijdens de wintermaanden ingraaft in de modder, maandenlang overleven zonder te stikken.
Kikkers hebben nu water nodig om zich voort te planten. De larven of kikkervisjes moeten ook voldoende lang in het water kunnen blijven om zich te ontwikkelen tot volwassen dieren." Boswachter Hoeymans maakt zich zorgen omdat de regen uitblijft.
Groene kikkers moet je in zo'n dichtbegroeide vijver zoeken. Als ze stil zitten zie je ze nauwelijks. Ze zijn erg goed gecamoufleerd. Na de winterslaap lokken de mannetjes vrouwtjes.
Hoewel kikkers geen oorschelpen hebben, kunnen ze wel degelijk horen. Ze hebben net als mensen een trommelvlies, maar dat zit bij kikkers gewoon aan de buitenkant. Bij bruine en groene kikkers kun je dat vaak goed zien als een rondje net achter de ogen.
