In het algemeen geldt de regel dat de houder van een crematorium de asbus volgens de wet minstens 10 jaar moet bewaren, alvorens de asbus te mogen ruimen. Ruimen gebeurt door de as te verstrooien.
De urn is gemaakt van klei en vergaat na verloop van tijd (ongeveer 3 tot 6 maanden) om zo weer opgenomen te worden in de aarde. Het vergaan van de urn hangt van de bodemsamenstelling en vochtigheid in de grond af. De urnen worden onder andere gebruikt voor het begraven van de as in de aarde.
12-04-2022. In de wet staat beschreven dat de asbus een maand na de dag van het afscheid in het crematorium blijft staan. Dit is omdat de as beschikbaar moet zijn voor justitieel onderzoek, maar ook zodat nabestaanden de tijd hebben om een weloverwogen keuze te maken voor de asbestemming.
Na de uitvaart moet de as van de overledene 1 maand in het crematorium blijven. Daarna krijgt u de asbus mee.
Maar wat ga je met de as doen? Er zijn tal van mogelijkheden. Zo kan je een mooie urn uitkiezen en de as thuis bewaren, een urn laten bijzetten in de urnengallerij of columbarium van het crematorium, de urn laten begraven of de as laten verwerken in een mooi sieraad.
Het merendeel van de as bestaat uit de restanten van een overleden dierbare. Van de kist resteert ongeveer een hand vol as.
Mensen bestaan voor 90% uit water. En door de hoge temperaturen verbranden zelf harde onderdelen, zoals tanden. De uiteindelijke as bestaat dan ook vooral uit fijngemalen botten. De overblijfselen bestaan gemiddeld uit 98% as die afkomstig is van de mens en 2% die afkomstig is van de kist.
Het wit-grijze poeder is de as
Wat men uit de crematieoven haalt na crematie, is een menselijk lichaam maar dan enkel de botten. De vermaling van deze botten of beenderen, zorgen voor het wit-grijze poeder dat we kannen: as.
Wat is cremeren? Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet. Na het afscheid brengt de uitvaartondernemer de kist naar de ovenruimte, waar de uiteindelijke crematie plaatsvindt.
Verbrandt het hele lichaam tijdens een crematie, dus ook de botten? Nee, de botten vallen uit elkaar, doordat elementen hiervan verdampen. Na de crematie worden de asresten vermalen tot as.
Waarom wordt as niet meteen vrijgegeven? In Nederland wordt na een crematie niet meteen het as vrijgegeven. Hiervoor is een vaste periode van 1 maand vastgelegd in de As-wet. Een reden hier van is dat de overheid hierdoor nog een maand de mogelijkheid heeft het as te onderzoeken.
Een urn kost tussen € 300 en € 500. As bewaren in een urnenmuur kost gemiddeld € 340 per vijf jaar.
Je kunt er op een natuurbegraafplaats voor kiezen een urn, of de as, te begraven in een urnengraf. Wil je graag samen met je geliefde een laatste rustplaats in de natuur en wil je partner niet gecremeerd, maar begraven worden, dan kan een urn bijgeplaatst worden in een natuurgraf.
Het bijzetten van een urn in een nis in een columbarium bij een crematorium kost gemiddeld ongeveer 110,- per jaar. Voor 10 jaar dus ruim 1.000,- euro. Deze tarieven liggen bij de meeste crematoria op hetzelfde niveau. Bij begraafplaatsen zijn de kosten meer divers.
Je beweegt
Je hebt vast wel eens verhalen gehoord over lijken die spontaan rechtop gingen zitten in hun kist. Dit is een mythe. Wel is het zo dat je lichaam spastische trekjes kan vertonen op het moment dat het lichtje uit gaat. Dit komt doordat je hersenen nog wat laatste activiteit vertonen.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
Een crematie is meestal goedkoper dan een begrafenis. Dit is één van de redenen waarom twee derde van de mensen kiest voor een crematie. Duurzaamheid is ook iets waar tegenwoordig steeds meer mensen rekening mee houden. Zowel bij begraven als cremeren kunt u kiezen voor duurzame mogelijkheden.
Sieraden worden meestal door de nabestaanden voor de crematie verwijderd. "Soms willen mensen dat bijvoorbeeld een trouwring om blijft. Deze verbrandt dan, er blijft slechts een klein bolletje metaal over." Medewerkers van crematoria kunnen een ring of gouden kies niet meer verwijderen.
Hoe ziet as eruit na crematie
Wat na een crematie overblijft is het skelet, het beenderstelsel. Alle organen, de huid en de spieren zijn opgegaan in het hete vuur. Van het skelet maakt men as. Het heeft een witgrijze kleur.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Een overleden dierbare voelen, kan dus inderdaad echt een fysiek gevoel zijn. Maar het kan ook iets zijn dat je niet op of aan je lichaam voelt. Het kan ook zo zijn dat je energie of een aanwezigheid bij je voelt in een ruimte waar je bent.
Het lichaam begint van kleur te veranderen met als opvallendste "het wegschieten van kleuren" langs de slagaders en aders gelegen aan het huidoppervlak (marmer tekening / marmering). Dit komt doordat het bloed begint te ontbinden en bacteriën de overhand krijgen. De kleur van de huid verdonkert ook.
Maar die botten vergaan op de lange termijn ook. In 'gunstige' omstandigheden na ongeveer 20 jaar. In 'ongunstige' omstandigheden pas na meer dan 100 jaar.
