Het is niet erg als je urine er een keer kleurloos en helder uitziet. Mocht dit altijd het geval zijn, dan is het verstandig om eens wat minder te drinken. Heldere urine kan ook wijzen op leverproblemen zoals cirrose en virale hepatitis.
Net als bijna bruine urine, is ook helemaal geen urine reden om meteen naar de dokter te gaan. Natuurlijk kan dit e rook op duiden dat u al heel lang niets meer heeft gedronken, maar het kan ook duiden op nierfalen.
In principe is witte urine onschuldig, maar het kan wel een jeukend en irriterend gevoel geven bij plassen. Soms kunnen wel nierstenen ontstaan. Door een teveel aan zouten in je urine, kan je urine wit kleuren. Ook kan een lekkage tussen het lymfestelsel en urinewegen hiervan de oorzaak zijn.
Als u te veel water drinkt, zal uw urine waarschijnlijk bijna helder zijn. Gelige tot amberkleurige urine zou erop kunnen wijzen dat u genoeg vocht binnen krijgt, dus niet dagelijks te weinig of te veel water drinkt.
Wanneer je last hebt van niet heldere urine of vlokken in je urine kan dit komen door te weinig vochtinname of het eten van bepaald voedsel. In dat geval is troebele of schuimende urine ongevaarlijk. Maar daarnaast kunnen pus en/of zoutkristallen ook een troebele, of niet heldere, urine met vlokken veroorzaken.
Klachten. Klachten van nierfalen treden meestal pas op bij een GFR onder 25 ml/minuut. De nierfunctie is dan al ernstig gestoord. De meest voorkomende klachten zijn vermoeidheid, een slechte eetlust, misselijkheid, slecht slapen, hoofdpijn door een verhoogde bloeddruk en vocht vasthouden in de benen.
Doorzichtig en strokleurig zijn gezonde urinekleuren als het op hydratatie aankomt. Dit is juist meestal niet het geval als je plas donkerder is. Uitdroging kan de oorzaak zijn van donkere urine. De 'bruinige' en 'oranje' kleuren op onze urinekleurenkaart geven aan dat je gedehydrateerd bent.
Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
Het is normaal dat er soms tijdelijk eiwit in je urine zit, bijvoorbeeld na sporten of als je griep hebt gehad. Als je echter voor langere tijd te veel eiwitten in je urine hebt, spreken we van proteïnurie. Dit betekent vaak dat er iets met je nieren aan de hand is.
Gezonde urine is lichtzuur en heeft een zwakke, bouillonachtige geur. Voeding (uien en knoflook bijvoorbeeld), kruiden, voedingssupplementen, onvoldoende inname van vocht en geneesmiddelen kunnen allemaal de urinegeur beïnvloeden, net als een (urineweg)infectie.
In de nieren wordt urine geproduceerd. De hoeveelheid urine per 24 uur hangt af van de hoeveelheid vochtopname en is ongeveer anderhalf tot twee liter.
Kersten: 'Urine zit vol afvalstoffen die het lichaam niet voor niets kwijt wil. Een belangrijke component is ureum, een afbraakproduct van aminozuren. Het idee dat dit een heilzaam effect zou hebben is volstrekt belachelijk.
Voor sommige onderzoeken is het nodig om ochtendurine op te vangen, dat is de eerste urine die na de nachtrust wordt uitgeplast. In ochtendurine zit een hogere concentratie van de stoffen die worden uitgeplast. Voor een zwangerschapstest is het bijvoorbeeld nodig om ochtendurine op te vangen.
De urine van de mens is normaal helder en geel van kleur. Veranderingen in de kleur van de urine worden vooral veroorzaakt door de hoeveelheid vocht die wordt uitgescheiden: geconcentreerde urine is donkergeel tot oranje, terwijl urine die wordt geproduceerd na veel drinken waterhelder kan zijn.
Vaker plassen dan normaal; meerdere oorzaken. Er zijn verschillende oorzaken die ervoor kunnen zorgen dat u vaker naar het toilet moet dan normaal. Als u veel last ervaart is het raadzaam om bij uw huisarts te informeren.
Antwoord: Meestal is schuimende urine een teken van eiwit in de urine. We testen op het eiwit albumine die in de grootste hoeveelheid in bloed aanwezig is. Het molecuul is niet al te groot en verschijnt daarom ook vrij snel in de urine bij een of andere (nier)functiestoornis.
Hoe stelt je arts de diagnose? Door een teststrookje (stick) in de urine te dompelen, krijgt de arts een idee van de hoeveelheid eiwitten in de urine. Dat stickje detecteert enkel albumine.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Ruikt je urine naar ammoniak? Dan zou het zomaar kunnen dat je veel eiwitten hebt gegeten.
Wel is het belangrijk om in de gaten te houden dat u binnen 6 uur na de operatie plast. Wanneer dit niet lukt kan het zijn dat de blaas te vol raakt waardoor u last kunt krijgen of schade aan de blaas over kunt houden.
Als u 's nachts een keer opstaat om te plassen, is dat eigenlijk vrij normaal. Hoewel 's nachts de urineproductie terugvalt tot 25 %, moet meer dan de helft van de mensen ouder dan vijftig minstens eenmaal per nacht naar het toilet. Naarmate we ouder worden, moeten we 's nachts vaker plassen.
's Nachts vaak plassen (nycturie) betekent een aandrang om per nacht één of meer keer te gaan plassen. Deze klachten kunnen passen bij verschillende aandoeningen zoals een urineweginfectie, goedaardige vergroting van de prostaat, prostaatkanker en neurologische ziekten (bv.
Heb je transparante plas en heb je niet of nauwelijks iets gedronken en herhaalt zich dit met regelmaat? Klop dan even aan bij de huisarts. Deze kleur urine komt meer voor bij mensen die diabetes hebben of mensen bij wie de nieren niet optimaal functioneren.
Laboratoriumonderzoeken als urineanalyse helpen de diagnose van acute blaasontsteking te bevestigen. De urine kan namelijk eiwit, bloed en soms nitrieten of pus bevatten. De aanwezigheid van deze stoffen kan worden aangetoond door een dipstick (een geprepareerd staafje) in de urine te dompelen.
Met een bloed- en urineonderzoek kan de arts zien of de nieren hun werk nog goed doen. Er wordt dan gekeken hoeveel van de afvalstof creatinine (afbraak product van de spieren) in het bloed en in de urine zit.
