In het ergste geval kan een infectie leiden tot de dood van het geïnfecteerde individu. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie het pathogeen, de ziekteverwekker genoemd.
U kunt bijvoorbeeld een sepsis krijgen bij een blaasontsteking, longontsteking of hersenvliesontsteking. Bij een sepsis krijgt u ernstige klachten. U bent zo ziek dat uw organen beschadigd raken, bijvoorbeeld de longen of de nieren. Als een sepsis niet goed behandeld wordt, kunt u eraan overlijden.
Een infectie heeft vaak een ontsteking (ontstekingsreactie van het lichaam) tot gevolg. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie ook wel het pathogeen of de ziekteverwekker genoemd. Als het pathogeen zich door het lichaam verspreidt zal het afweersysteem antistoffen maken.
Sepsis is een reactie van het lichaam op een infectie en kan leiden tot beschadiging van weefsel en uitval van organen. De boosdoeners zijn bacteriën, virussen en schimmels die met name via de longen, maar ook via wondjes of urinewegen het lichaam kunnen binnenkomen.
Als een voor het lichaam onbekende bacterie binnendringt, kan dit een infectie veroorzaken. Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over.
Een infectie is een aandoening die wordt veroorzaakt door een micro-organisme, een voor het blote oog onzichtbaar organisme. Zo'n micro-organisme dringt het lichaam binnen, vermenigvuldigt zich en kan een ontstekingsreactie veroorzaken. Micro-organismen kunnen bacteriën, virussen, parasieten of schimmels zijn.
Infectieuze micro-organismen kunnen zich onder andere verspreiden door water, voedsel, insectenbeten, handen schudden, niezen en hoesten of seksueel contact. Symptomen verschillen per infectie. Algemene symptomen van een infectie zijn; roodheid, zwelling, warmte en pijn.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Afhankelijk van de ernst van de infectie en de bereikbaarheid van de ontstekingshaard, moeten antibiotica in tabletvorm of via en infuus gegeven worden. Antibiotica maken de bacteriën dood en nemen de klachten weg. Ook parasitaire infecties kan een behandeling met antibiotica volstaan.
De gevolgen van ontstekingen
Doordat de ontsteking niet meer onder controle is circuleren geïnfecteerde cellen via de bloedbaan door ons lichaam. Een logisch gevolg hiervan is dat orgaanfuncties worden beïnvloed. Zo kunnen op lange termijn de wanden van de bloedvaten door een chronische ontsteking aangetast raken.
In het ergste geval kan een infectie leiden tot de dood van het geïnfecteerde individu. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie het pathogeen, de ziekteverwekker genoemd.
Bacteriële infectieziekten zijn onder andere pest, cholera, sommige vormen van meningitis en longontsteking, steenpuisten, blaasontsteking, krentenbaard, wondroos, ziekte van Weil, gonorroe, syfilis, difterie, tetanus, kinkhoest, tuberculose en veteranenziekte.
Abcessen zijn vrijwel altijd het gevolg van een bacteriële infectie. De bacteriën scheiden gif af en veroorzaken het afsterven van cellen ter plaatse. De ontstekingsreactie trekt afweercellen aan, die voor een deel ook weer uit elkaar barsten. Hierdoor ontstaat een holte in het weefsel, gevuld met etter.
Bloedvergiftiging is een ziektebeeld dat wordt veroorzaakt door een infectie. De infectie op zijn beurt wordt veroorzaakt door bacteriën of hun afvalstoffen die giftig zijn (toxinen). De vrij gekomen ziektekiemen vermeerderen zich in de bloedbaan.
Ongeveer een derde heeft intensive care-behandeling nodig. Eén op de vijf van hen overlijdt. Van de patiënten met sepsis die geen intensive care-behandeling nodig hebben, overlijdt één op de acht.
De betekenis van infectie en ontsteking worden vaak door elkaar gebruikt, maar de betekenis is niet hetzelfde. Bij een ontsteking reageert het lichaam op beschadiging van weefsel door bijvoorbeeld een snee of bacteriën. Een ontsteking is dus een reactie van uw lichaam op een infectie.
Een ontsteking, of ook wel inflammatie genoemd, wordt gedefinieerd als de reactie van het lichaam op een potentieel schadelijke stimulus. Bij infectie is er sprake van weefselinvasie door micro-organismen en hierdoor zal bij een verder gezonde patiënt een ontstekingsreactie optreden.
Mocht je iemand besmet hebben dan duurt het 1 tot 14 dagen voordat diegene mogelijk klachten krijgt. Dit noemen we de incubatietijd.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica. We zien sepsis als een echte urgentie, net als een hartinfarct of een beroerte.
Acute- of chronische ontsteking
Een acute ontsteking is de oorspronkelijke reactie van het lichaam op schadelijke stimuli en wordt bereikt door de verhoogde verplaatsing van bloedplasma en witte bloedlichaampjes (leukocyten) - vooral granulocyten - van het bloed naar de beschadigde weefsels.
