Zoetwaterkwallen hebben uiteraard tentakels waarmee ze kunnen steken, de
De zoetwaterkwal is een kwallensoort die in zoet water leeft. Ze zijn maar zo groot als een pingpongballetje en helemaal doorzichtig. De dieren hebben wel 600 mini-tentakels. De zoetwaterkwal komt uit China, maar door de jaren heen is de kwal in veel meer landen terechtgekomen.
Handig om te weten: niet elke kwal steekt. Kompaskwallen, blauwe haarkwallen en de kruiskwallen kunnen voor flink wat overlast zorgen. Die laatste - gelukkig zeldzaam voorkomende soort in Nederland - kan zelfs tot een ziekenhuisbezoek leiden. Maar de meeste kwallen steken niet, die kriebelen hooguit.
De zoetwaterkwal leeft als poliep op de bodem. Door knopvorming ontstaan er meerdere poliepen en ontstaat een kolonie. Hieruit worden weer kwalletjes gevormd.
Embed. Kwallen zijn zo zacht als gelatinepudding. Ze eten plankton en kunnen niet zwemmen, maar laten zich meedrijven met de stroming in zee.
Probeer de netelcellen eerst weg te schrapen of weg te spoelen met zeewater. Doe dit niet met koud kraanwater, dat verergert je klachten. Dompel vervolgens de plek onder in heet water. Gebruik water dat zo heet is als het slachtoffer verdragen kan.
Een kwal aanraken doe je dus het best aan de gladde bovenkant, want de tentakels zitten op de rand of onderaan.” De kwal in onze contreien die wél gemene brandwonden kan veroorzaken, is de kompaskwal. “Die kun je herkennen aan de bruine lobjes aan de rand en lijnen naar het centrum.
Kwallen hebben niet veel mogelijkheden om zich te verplaatsen. Veelal laten ze zich meevoeren door de stroming van het water - daarom horen ze officieel bij het 'plankton'. Door hun klokvormige hoed ritmisch samen te trekken, kunnen ze een klein beetje van koers wijzigen.
De irukandji is een kleine, glasheldere kwal. Hij wordt maar een paar centimeter lang en leeft in de tropische wateren rond de noordkust van Australië. Dit kwalletje wordt in het algemeen gezien als het giftigste dier ter wereld en in tegenstelling tot andere kwallen heeft de irukandji ook netelcellen op het lichaam.
De gevaarlijkste kwallen zijn tropische soorten, waarvan de giftigste de Australische zeewesp (Chironex fleckerii) is, die dodelijk kan zijn voor de mens. Langsheen onze kustlijn komen geen soorten voor die dodelijk zijn voor de mens. Maar een contact met bepaalde Noordzeekwallen kan een onaangename ervaring zijn.
Velen tientallen soorten kwallen kom je in de Noordzee tegen. Vooral de oorkwal, blauwe/rode/gele haarkwal, kompaskwal en zeepaddenstoel zijn veelvoorkomend. Zoals gezegd zijn deze kwallen over het algemeen niet gevaarlijk voor de mens.
In de Noordzee leven verschillende soorten kwallen. De oorkwal komt het meeste voor. Dit is een doorzichtige kwal met vier roze of witte ringen. Hij kan je niet steken, omdat hij niet door de huid heen komt.
Een lichte reactie: branderige jeuk, pijn en rode bultjes op de huid. Een mild ernstige reactie: misselijkheid, kortademigheid, maagklachten, verwarring. Dit komt voor bij kleine kinderen of als de kwal veel gif heeft afgegeven.
De meeste kwallen leven zo nog een tijdje voordat hun leven tot een einde komt. Dit geldt niet voor Turritopsis dohrnii. Dit diertje kan namelijk de taken van zijn cellen volledig veranderen om van zichzelf weer een poliep te maken. De kwal kan dan even niet meer zwemmen, maar hij wordt wel weer jonger.
Een van de belangrijkste symptomen die bij een beet van een kwal optreden, is een rode huid. Ook kan de huid na de beet opzwellen en gaan jeuken. Vaak zie je streepvormige plekken, die een beetje op galbulten of netelroos lijken. Soms kunnen er ook bultjes of blaasjes ontstaan.
Vermijd (losse tentakels van) de kwal en smeer je in met een waterbestendige zonnelotion die je niet alleen beschermt tegen de schadelijke UV-straling van de zon, maar ook tegen de meeste kwallenbeten, waaronder die van het Portugees oorlogsschip, de irukandji en de Australische zeewesp.
De meeste kwallensoorten die je in Nederland tegenkomt, kunnen geen kwaad. Eigenlijk is alleen de kompaskwal gevaarlijk. Deze kwal heeft bruine V-vormige strepen.
De kwallen in het meer zijn afgesloten van de Stille Oceaan, waardoor ze geen vijanden hebben. Hun tentakels zijn de afgelopen honderd jaar verzwakt en een aanraking doet geen pijn!
De meeste kwallen kunnen geen kwaad. Er zijn echter kwallen die kunnen steken. Doorzichtige, kleurloze kwallen zonder lange losse tentakels zijn ongevaarlijk. Uitzondering hierop is de kruiskwal, deze is kleurloos met een kruis in het midden en veel tentakels aan de rand.
Deze kwallen liggen vaak ondersteboven op de bodem van een oceaan of watertank en trekken hun lichaam één keer per seconde in. Dit wordt pulseren genoemd.
Antwoord van de Bieb:Sea Life Scheveningen zegt het volgende:Niet langer dan een paar uur. Dit hangt ook van het weer af: als de zon schijnt gaat het verdrogen sneller. Eigenlijk is het ook niet echt ''overleven'', een kwal op het droge is langzaam aan het sterven.
2) Kwallen hebben geen botten, geen bloed, geen hart én geen hersenen. Als hij niet in het water zweeft, zakt-ie als een pudding in elkaar. Kwallen bestaan voor 95 procent uit water. Deze slijmerige wezens hebben niet meer dan wat cellen, een maag en een mond.
Wat is een kwal? Kwallen hebben tentakels met netelcellen die gif bevatten. Als je in aanraking komt met een kwal, komen de netelcellen en het gif op de huid. Dit geeft een brandend en prikkend gevoel.
Kwallen zien er in het water prachtig uit, maar het is beter om niet te dicht in de buurt te komen. Bij een kwallenbeet wordt je niet gebeten door tanden, maar geprikt door een tentakel. En dat kan flink pijn doen. Op zo'n tentakel zitten zogenaamde netelcellen, een soort gifpijltjes.
De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
