Kikkers, salamanders en padden zijn amfibieën en dus regenliefhebbers bij uitstek. Ze leven zowel in het water als op het land, mede dankzij hun dunne huid die water en zuurstof doorlaat. Maar hun tere vel droogt ook snel uit. Vandaar dat ze het liefst in de regen tevoorschijn komen, zodat wij ze kunnen bekijken.
Als het mooi weer is, dan kwaken ze of zitten ze roerloos in hinderlaag, wachtend op argeloze insecten. Maar als het regent, dan gaan ze aan de wandel. Dan trekken ze massaal van de vijver naar de struiken.
Groene kikkers kunnen niet alleen zwemmen, maar ook heel goed springen.
Hun huid is met andere woorden permeabel, wat maakt dat ze vatbaar zijn voor uitdroging. Daarom zal je kikkers steeds in een vochtige omgeving of in de buurt van een vijver of poel aantreffen.
De grootste oorzaken zijn het verlies van de natuurlijke habitat, de klimaatsverandering en ziektes. Maar nieuw onderzoek toont dat pesticiden en andere chemicaliën een belangrijke rol spelen bij de sterfte onder deze dieren.
Kikkers weren: geen vijver
Kikkers zijn relatief makkelijk uit de tuin te weren, ze blijven altijd in de buurt van water. Als er geen water is, zullen er ook geen kikkers zijn. Zolang je zelf of je buren geen vijver hebben, zullen kikkers wegblijven.
Het zijn alleen de volwassen mannetjes,die roepen. Ze maken daarmee onderling hun aanwezigheid kenbaar en proberen vrouwtjes te lokken. Ze roepen alleen in de periode, dat ze zich voortplanten. Dat begint in mei en loopt af in juni.
Kikker zijn koudbloedig en voor hun lichaamstemperatuur afhankelijk van de temperatuur van hun omgeving. Hoe kouder het is, hoe trager kikkers zijn. Dat betekent dat ze in het najaar alleen nog maar jagen als het middagzonnetje schijnt. Wordt het echt te koud, dan zoeken ze een schuilplaats om de winter te overbruggen.
Volwassen groene kikkers zijn generalisten en opportunisten en eten vrijwel alle ongewervelde dieren die niet te klein of niet te groot zijn. Allerlei insecten (vooral de larven daarvan), zoals vliegen, kevers, libellen, wespen en mieren, verder cicaden, springstaarten, spinnen, slakken vormen belangrijke prooidieren.
Kikkers zijn dan weer geen hoogvliegers: zij hebben weinig hersenen voor hun gewicht. Naast deze massaverhouding spelen ook andere factoren mee om intelligentie te bepalen, waaronder geheugen, ruimtelijke oriëntatie en gebruik van werktuigen.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt.
Kikkers vermijden zonlicht en trekken zich overdag terug.
Als zo'n tornado een beek passeert, wordt alle materiaal (inclusief levende wezentjes) opgezogen. Tientallen of soms zelfs honderden meter verderop regent het dan kikkers. Dit fenomeen is natuurlijk zeldzaam, maar het wordt in de literatuur wel degelijk beschreven.
De groene kikker vindt u vaak in vijvers en poelen. Hij houdt van de zon. In vijvers of poelen die grotendeels in de schaduw liggen, zult u vaak geen groene kikker aantreffen. Ligt de vijver echter in de volle zon, zult u dit prachtige dier vaak op bladeren of aan het wateroppervlak terugvinden.
De bruine kikker ontwaakt als eerste amfibie (doorgaans rond eind februari) en trekt onmiddellijk naar het voortplantingswater. De geslachtsrijpe mannetjes vormen in het water paarkoren en trachten vooral 's avonds en 's nachts door hun zacht geknor een wijfje te lokken.
Kikkers staan op het menu van reigers, ooievaars, buizerds, zwarte kraaien, ratten, egels, bunzings, hermelijnen, vossen en snoeken. Gelukkig hebben de meeste kikkers een goede camouflage-kleur.
Kikker. Kikkers kruipen voor de winterslaap weg in een kuiltje of verlaten holletje van een ander dier of op de bodem van vijvers of sloten. Ze moeten ervoor zorgen dat het een vochtige plek is, anders drogen ze uit. Ze verstijven tijdens hun winterslaap, doordat de beestjes koudbloedig zijn.
Hoewel kikkers geen oorschelpen hebben, kunnen ze wel degelijk horen. Ze hebben net als mensen een trommelvlies, maar dat zit bij kikkers gewoon aan de buitenkant. Bij bruine en groene kikkers kun je dat vaak goed zien als een rondje net achter de ogen.
Een irrationele angst of fobie voor kikkers en padden wordt ook wel Batrachofobie genoemd. Er zijn ontzettend veel fobieën te bedenken en een specifieke dierenfobie is de meest voorkomende angst.
Kikkers maar ook padden kwaken om hun partner te lokken. Meestal zijn het de mannetjes die kwaken, daarvoor hebben ze een beter ontwikkelde opblaasbare kwaakblaas. Wijfjes bezitten deze ook maar ze is niet zo groot en minder rond.
De groene kikker kwaakt nu volop
Tijdens warme zomeravonden hoor je aan één stuk door deze bekende kikkerconcerten. Dit kwaken doet het mannetje om een vrouwtje te lokken. Groene kikkers blijven aan de rand van het water en zodra ze gevaar waarnemen springen ze in de sloot.
Pak geen amfibieën vast. Na ieder terreinbezoek handen met zeep wassen, als u met dieren of water in aanraking bent geweest. Na ieder terreinbezoek schoeisel dat in contact is geweest met de vochtige oeverzone direct afspoelen met water.
