Klinisch redeneren is de basiscompetentie van iedere verpleegkundige. Je kunt door klinisch redeneren bepalen welke zorg een patiënt nodig heeft en waarom, en daardoor beroepsverantwoordelijkheid dragen. Je richt je vaak op het voorkomen of verergeren van problemen.
De 6 stappen van het klinisch redeneren (oriëntatie op de situatie, klinische probleemstelling, aanvullend onderzoek, beleid, verloop en evaluatie) vormen samen een leidraad die ervoor zorgt dat je niets over het hoofd kunt zien en bij elke casus op een gestructureerde manier te werk kunt gaan.
Bakker beargumenteerd dat klinisch redeneren niet alleen bij acute situaties hoeft te gebeuren, maar ook kan worden uitgesmeerd over een langer ziekteproces van een cliënt. Verder is het klinisch redeneren handig om zo je eigen klinische inzicht te verbeteren.
Stap 2 klinisch redeneren: klinische probleemstellingen
Om hierachter te komen, hebben we voor alle orgaansystemen klinische aandachtspunten geformuleerd. Zo heeft het respiratoire systeem vijf aandachtspunten die fysiologisch van belang zijn: luchtweg, ademprikkel, ademarbeid, diffusie en pulmonale circulatie.
De eerste stap van het klinisch redeneren richt zich op het observeren en in kaart brengen van de situatie. In de tweede stap bekijk je op welke orgaansystemen de problemen zich voordoen. Vervolgens bepaal je welke aanvullende onderzoeken je nodig hebt om de situatie helder te krijgen.
Klinisch is het tegendeel van niet-klinisch, d.i. alles wat buiten een ziekenhuis is of gebeurt. Klinisch staat ook tegenover poliklinisch. Een klinische patient ligt in een ziekenhuis. Een poliklinische patient bezoekt het spreekuur van de arts en gaat weer naar huis, hij is een 'lopende' of 'ambulante' patient.
Redeneerhulpen zijn bedoeld om op een professionele manier probleemsituaties te analyseren, te verduidelijken, te benoemen, in te delen of op te lossen. Ze helpen om de juiste vragen te stellen in alle fasen van het klinisch redeneren (paragraaf 5.1).
Klinisch gezien zijn de volgende punten van belang: de inname en de behoefte, de osmolariteit, de watermassa, de nierfunctie en de mictie. Afweersysteem Zonder afweersysteem zou de mens niet kunnen overleven.
Het praktijkmodel ProActive Nursing (PAN) in combinatie met de ICF-zorgthema's biedt een praktisch houvast in het leren klinisch redeneren. Hoewel je elk van deze ICF-zorgthema's apart kunt zien, is het vooral de kunst om verbanden te ontdekken en te leggen met even- tuele andere betrokken zorgthema's.
Gedeelde besluitvorming en klinische blik. Normen en waarden. Zes stappen van klinisch redeneren oriëntatie op de situatie, mogelijke problemen in kaart brengen, aanvullende observaties en onderzoeken, verzorgend beleid vaststellen, het verloop monitoren en reflectie.
Klinisch redeneren is het begrijpen en verwoorden wat je ziet bij je patiënt of in een situatie. Het helpt je de situatie te overzien en op de juiste manier te interpreteren. Wanneer je dat doet, kun je de juiste verpleegkundige interventies uitvoeren en begrijpen.
De groep die mag indiceren is smal: alleen HBO opgeleide verpleegkundigen en mensen die een inservice A opleiding met wijkaantekening hebben mogen indiceren.
Definitie klinisch onderzoek
De EU-verordening medische hulpmiddelen (MDR) geeft de volgende definitie van klinisch onderzoek: Systematisch onderzoek bij één of meer menselijke proefpersonen dat wordt uitgevoerd om de veiligheid of de prestaties van een medisch hulpmiddel te beoordelen.
'Een klinische les is een praktijkonderwijsmethode om kennis en informatie uit de praktijk met elkaar te delen en/of nieuwe kennis en informatie in te winnen over een bepaald verpleegkundig / verzorgend onderwerp of een vaardigheid / interventie met als doel deze te kunnen toe passen in de actuele praktijk.
Bij ernstige psychische problemen kan een opname in een ggz-instelling aan de orde zijn. GGZ staat voor geestelijke gezondheidszorg. Tijdens de opname wordt u behandeld. Dit heet klinische behandeling.
Een klinisch teken of semeion is een verschijnsel dat een arts klinisch kan vaststellen via lichamelijk of bijkomend onderzoek. De oorzaak van een semeion is een ziekte, aandoening of letsel. Symptomen kunnen louter door fysiek onderzoek of via de subjectieve ervaring van de patiënt worden vastgesteld.
Fase 1: Gegevens verzamelen bij de (Verpleegkundige anamnese) Fase 2: Verpleegkundige diagnose(n) of verpleegproblemen vaststellen. Fase 3: Vaststellen gewenste resultaten. Fase 4: Verpleegkundige interventies plannen in een verpleegplan.
Stap 5 klinisch redeneren: klinisch verloop
In het klinisch verloop van een ziekte is er altijd kans op complicaties, ongewenste effecten van het beleid (bijwerkingen van medicatie) of zelfs fouten.
Diagnostisch: wat is er aan de hand? Etiologisch: waardoor komt dat? Prognostisch: wat denken we te kunnen bereiken? / Hoe loopt dit probleem waarschijnlijk af? Therapeutisch: wat kunnen we eraan doen?
Onder paramedische zorg valt fysiotherapie, oefentherapie, logopedie, ergotherapie en diëtetiek.
Marc Bakker wordt beschouwd als autoriteit op het gebied van het klinisch redeneren voor verpleegkundigen. Sinds 1980 is hij werkzaam als verpleegkundige. Zijn werkervaring strekt zich uit van intensive care tot spoedeisende hulp, van cardiac care tot anesthesie en van psychogeriatrie tot psychiatrie.
