De oorzaak kan liggen in de spieren, maar ook wervels of gewrichten kunnen pijn doen en boosheid veroorzaken. Paarden met gevoelige borststpieren, kunnen ook boos worden met aansingelen. De pectoralis profundus kan bijvoorbeeld opspelen.
Maar ze heeft wel gelijk, natuurlijk, in die zin dat paarden wel degelijk boos kunnen worden op hun mensen, en dat laten zien ook. En ook geclickertrainde paarden kunnen heel boos worden op hun mensen.
'Als je paard zijn oren naar achteren heeft, dan is hij boos! ' Dit zinnetje zorgt voor veel onbegrip en onterechte angst bij mensen. Als een paard zijn oren naar achteren heeft, hoeft dat helemaal niet altijd te zeggen dat hij boos is! Het hangt ervan af hoe plat hij zijn oren naar achteren heeft.
Wat is paardentherapie? Paarden reageren voornamelijk op wat mensen om hun heen doen. Dus wanneer iemand verdrietig is zal het paard deze emotie overnemen en bijvoorbeeld stil blijven staan. Paarden voelen dus heel goed emoties en gedrag aan van mensen.
Bij paarden is het belangrijk of ze nog overeind kunnen komen. Daar gaat het vaak mis, dan kunnen ze 'vast' komen te liggen in de stal of ze blijven liggen in de wei en lukt het ze niet om tot stand te komen.
Paarden verstaan ons mensen niet, maar begrijpen ons zeer zeker. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. De dieren zijn in staat om subtiele oog- en lichaamsbewegingen op te vangen en te 'vertalen'.
Het paard likt en bijt zachtjes in je handen
Misschien wil het paard gewoon een snoepje van je. Maar het kan soms ook duiden op iets wat speelt bij jou, bijvoorbeeld als je vingers gevouwen zijn en het paard iets harder gaat bijten in je vingers.
Paarden die stress of pijn hebben, trekken hun rug- en nekspieren vaak strak. Je ziet dit aan een holle of juist een rechte rug en een rechte nek. Net zoals mensen, kunnen ook paarden bij stress maag-, nek- of rugklachten krijgen.
Tienduizenden paarden in Nederland staan eenzaam in de wei, waardoor ze vaak aan chronische stress leiden. Het gebrek aan fysiek contact met andere paarden is een van de grootste problemen in de paardenhouderij, stelt dierenwelzijnsorganisatie Dier&Recht op basis van eigen onderzoek.
Paarden kunnen onze emoties en ons gedrag feilloos aanvoelen en reageren hierop door dit te spiegelen. Zo wordt een paard drukker wanneer jij hoog in energie bent of juist heel rustig wanneer jij laag in energie bent.
Op stal heb je de meeste kans dat een paard zich gaat vervelen, aangezien ze op de wei (vaak) voldoende voedsel hebben om happend en stappend te eten. Daarnaast staan sommige paarden in kuddeverband in de wei, waardoor er meer sociaal contact is en je paard minder snel verveeld raakt.
Een paard heeft, net als wij, gedachten, gevoelens en emoties. Bepaalde zaken zijn soortgebonden maar verder heeft ieder mens én ieder ander dier een eigen karakter. Als wij ons wat beter verdiepen in de gevoelens, gedachten en emoties van paarden wordt het ook makkelijker het gedrag van paarden te begrijpen.
Aaien en knuffelen kun je als communicatiemiddel gebruiken. Steek je hand eens uit naar je paard en wacht zijn reactie af. Zorg er voor dat je gehele lichaamstaal ontspannen is. Ga niet recht voor je paard staan, maar in een schuine hoek, zodat je niet een tegenstrijdige boodschap uitzendt.
Paarden die een goede band hebben met elkaar nemen het op voor elkaar. Zo kunnen ze jaloers zijn als een ander paard hun beste vriend wil benaderen en dan sturen ze dat ander paard weg. Of als ze zien dat een paard hun vriend bedreigt gaan ze tussen hun vriend en zijn “belager” staan.
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.
Consequent en met al je aandacht bij je paard zijn. Of je nu gaat poetsen, rijden, wandelen, laat je niet afleiden door bijvoorbeeld met stalgenoten te kletsen en dan minder consequent naar je paard toe te zijn. Jij bewaakt je eigen ruimte en grenzen. Respecteert je paard je grenzen dan kun je lief en aardig zijn.
Een van de eerste lessen die een nieuwe ruiter wordt geleerd is dat als een paard zijn oren naar voren staan, hij alert is, oplet en/of geïnteresseerd is in wat er voor hem is, en als zijn oren naar achteren gespitst zijn dichtbij de nek, hij boos is en klaar staat om te bijten of te trappen.
Bevestig het paard juist in de kleine dingen die hij (goed) doet. Dit bouwt aan vertrouwen en zal hem uitnodigen om dit gedrag nog een keer te laten zien. Leer zelf dus de kleine signalen herkennen en beloon je paard al op het moment dat hij in de richting van het gevraagde gaat.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Als je paard gespannen is kan het zijn dat hij zijn focus meer bij iets anders heeft dan bij jou. Je krijgt dan minder reactie op je hulpen dan anders, want hij heeft wel iets beters te doen of in de gaten te houden.
Het paard geeft je een kusje op je wang of mond. Dit kan met de lippen of met de tong.
“Paarden kunnen zich zeker aan elkaar hechten”, vertelt gedragsdeskundige Machteld van Dierendonck. En ze kunnen uiteraard een seksuele relatie aangaan (anders kwamen er ook geen veulentjes) en hebben daarin vaak ook een voorkeur.
Wanneer je paard geeuwt, kan dat betekenen dat hij slaperig is. Maar vaak is dit niet het geval. Een paard gaapt vaak om spanning los te laten. Wanneer je bijvoorbeeld het Recuptex deken gebruikt, kan het paard gaan gapen omdat de spieren in zijn lichaam worden ontlast.
Tijdens het vrijwerken communiceer je volledig middels je energie en lichaamstaal en geef je het paard op afstand signalen waarmee je afstemt op hetgeen je op dat moment van je paard verlangt. Zo kun je invloed uitoefenen op de gang, het tempo, de afstand (eveneens de verticale balans) en de richting van je paard.
Het links opstijgen stamt uit de tijd dat het paard in het leger werd gebruikt. De meeste mensen zijn rechtshandig en droegen hun zwaard dus links om het snel te kunnen gebruiken. Wanneer je een zwaard links draagt kun je niet aan de rechterkant van het paard opstijgen: het zwaard zit dan immers in de weg.
