Een urineonderzoek op de huisartsenpraktijk is vaak voldoende om een blaasontsteking aan te tonen. De uitslag is meestal binnen een dag bekend.
De urine kan onaangenaam ruiken of er troebel uitzien. Soms zit er bloed in de urine. Wanneer u denkt dat u mogelijk een blaasontsteking heeft, kunt u uw urine laten testen bij de huisarts. U vangt daarvoor wat (ochtend)urine op in een schoon potje en sluit dit goed af.
Zo herkent u een blaasontsteking
Uw urine (plas) kan raar ruiken of troebel zijn. Soms zit er bloed in. Een blaasontsteking kan ook een drukkend of pijnlijk gevoel in uw onderbuik of rug geven.
Wanneer u denkt dat u een blaasontsteking heeft, kunt u dit zelf testen. U vangt daarvoor wat (ochtend)urine op in een schoon potje en voert de test uit zoals uitgelegd op de gebruiksaanwijzing van de testen.
Urineonderzoek wordt gedaan als uw huisarts of verloskundige meer wil weten over de werking van uw nieren of urinewegen. Zo kunnen urineweginfecties worden opgespoord, maar ook nog andere aandoeningen zoals geslachtsziekten (SOA) bij mannen en diabetes (suikerziekte).
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Don't: intensief sporten met blaasontsteking
Ten eerste kan het onaangenaam zijn door de pijn in je buik en ten tweede verergert het een blaasontsteking vaak. Bovendien is je lichaam bezig de ontsteking te bestrijden en dat kost veel energie. Je wil dus niet alle energie verbruiken door te gaan sporten.
Hoe stelt je arts de aandoening vast? De arts stelt de diagnose meestal op basis van de klachten. Als deze bij een vrouw duidelijk wijzen op een blaasontsteking, is een urineonderzoek niet nodig. In alle andere gevallen zal de arts je urine onderzoeken.
Bij een lichte, ongecompliceerde blaasontsteking zonder antibiotica gaan de klachten binnen de week vanzelf over. Als de symptomen na 24 uur nog niet verbeterd zijn of als de klachten verslechten, contacteer dan zeker je huisarts. De dokter kan jouw urinestaal analyseren en een antibioticakuur voorschrijven.
Bij blaasontsteking kunt u 1 of meer van deze klachten hebben: pijn bij het plassen. vaker kleine beetjes plassen. pijn in de rug of onderin de buik.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Loop vooral niet te lang rond met een blaasontsteking: die kan namelijk opstijgen en een nierbekkenontsteking veroorzaken. Dan heb je echt een antibioticum nodig. Malaise, pijn, koorts, koude rillingen en pijn in de zij zijn goede redenen naar een arts te gaan.
Een urineweginfectie is een infectie (ontsteking) van de urine- wegen. Een blaasontsteking is een vorm van een urineweg- infectie. Een urineweginfectie komt regelmatig voor bij kwetsbare ouderen.
Een blaasontsteking geeft klachten als vaker moeten plassen, kleine beetjes plassen, pijn bij het plassen en soms bloed plassen. De urine heeft vaak een vieze geur. Ook kunnen buikpijn en misselijkheid optreden.
Als u de klachten vervelend of pijnlijk vindt, kan uw arts een antibioticum geven. Artsen kiezen hierbij meestal voor het medicijn nitrofurantoïne. Nitrofurantoïne doodt bacteriën die blaasontsteking veroorzaken.
Bij vrouwen zijn de klachten van de blaasontsteking meestal binnen één week vanzelf weg. Bij gebruik van antibiotica gaan de klachten meestal binnen een paar dagen weg.
Gebruik minder verzurende voeding die ontstekingen in de hand werkt - dat geldt voor alle ontstekingen - zoals koffie, zwarte thee, vlees, vleeswaren, soja, suiker, granen, frisdranken en kaas.
Als je dus ontlasting hebt gehad kunnen deze bacteriën je makkelijk je plasbuis bereiken Door zweet, via een inlegkruisje of gewoon al als je je afveegt van achter naar voren. Zo komt het ook dat vrouwen die urineverlies hebben en verband hiervoor dragen vaker en infectie hebben dan vrouwen die geen verband dragen.
een branderig gevoel en pijn tijdens het plassen; 's nachts moeten opstaan om te plassen; pijn tijdens het vrijen; pijn in de onderbuik die toeneemt naarmate de blaas zich vult, en tijdelijk afneemt na het plassen.
Door de blaas plotseling te laten leeglopen ontstaat bij IC een zogenaamde huilende blaas. Overal zijn dan kleine bloedingen zichtbaar. Soms besluit de arts tot een bioptie: het wegnemen van stukjes weefsels (biopt) uit de blaaswand, om te onderzoeken.
Bij een basische ochtendurine, een pH hoger dan 7, kan er sprake zijn van een urineweginfectie. De aanwezigheid van bacteriën in de urine maakt deze basisch.
Er hoort in principe vrijwel geen eiwit in de urine voor te komen. Er zijn gevallen waarbij een kleine hoeveelheid eiwit in urine aanwezig kan zijn, bijvoorbeeld na zware inspanning, infectie of medicijngebruik. Als uit de test blijkt dat veel eiwit in de urine aanwezig is, dan wordt de test herhaald.
Troebele urine kan duiden op de aanwezigheid van debris – witte vlokken als gevolg van de aanwezigheid van witte bloedcellen – door een ontsteking of tumor. Dit verschijnsel heet 'pyurie' en wijst meestal op een infectie van de urinewegen. Dat kan bijvoorbeeld een blaasontsteking of nierbekkenontsteking zijn.
