Je paard stuurt duidelijke signalen uit
Als je paard in de paddock of in de weide staat, is het altijd een goed teken dat het naar je toe komt gewandeld. Let daarbij ook op de oren en de ogen, want daar kan je veel van aflezen.
Het orenspel. Aan de stand van de oren kun je zien in wat voor stemming het paard is. Heeft het paard zijn oren naar voren, dan is hij meestal in een goede bui en oplettend. Worden de oren iets naar achter gespitst, dan hoort het paard een geluid achter zich.
Stampen = irritatie
Stampen is het optillen van het been en deze met een krachtige beweging op de grond stampen. Stampen is een manier om irritatie aan te geven. Vaak is het een kleine irritatie zoals een vlieg. Maar in sommige gevallen zie en hoor je paarden meerdere keren per uur stampen.
Vanuit een “zucht” verlicht je dus al spanning in de lage rug en en via allerlei spieren ook rust in de schouders, hals en nek. Als de ademhaling “hoog” zit, dan staat het paard a.h.w met opgetrokken schouders.
Een paard gaapt vaak om spanning los te laten. Wanneer je bijvoorbeeld het Recuptex deken gebruikt, kan het paard gaan gapen omdat de spieren in zijn lichaam worden ontlast. Andere signalen dat je paard zijn spieren ontlast zijn: kauwen, zuchten, of een ontspannen lichaamshouding. Je paard kan ook gapen door stress.
Ze had immers tevoren al besloten wat ze zou zien. Maar ze heeft wel gelijk, natuurlijk, in die zin dat paarden wel degelijk boos kunnen worden op hun mensen, en dat laten zien ook. En ook geclickertrainde paarden kunnen heel boos worden op hun mensen.
Paarden verstaan ons mensen niet, maar begrijpen ons zeer zeker. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. De dieren zijn in staat om subtiele oog- en lichaamsbewegingen op te vangen en te 'vertalen'. Helaas houdt het daar dan ook wel met op: echt communiceren lijkt onmogelijk.
Je laat het paard je hand targetten op hoofdhoogte. Als dat goed gaat breng je deze steeds dichter bij je wang, totdat je de hand tegen je wang aanduwt. Uiteindelijk haal je je hand weg, wijs je naar je wang en zeg je het signaalwoord "Kusje" of "Lik".
Hij herinnerde mij,” aldus Neeson in een interview met de New York Post. van de Paardenkliniek aan de Universiteit Utrecht kunnen paarden mensen inderdaad herkennen: “Op basis van bijvoorbeeld de stem, de geur of het gezicht kunnen paarden mensen identificeren.
onverwachte bewegingen vinden vinden paarden ook niet leuk als paarden heel braaf zijn ze al gewend maar als je zeg maar let op dat andere paard zeg maar ineens zo doet dan. schrikken ze er gewoon van of als je ineens. achter een paard lang loopt of zoiets.
De meeste mensen denken dat een paard lacht, als hij/zij zijn bovenlip krult en zijn tanden ontbloot; het lijkt op een brede grijns. Eigenlijk lachen paarden niet, het is een reactie die te maken heeft met de geuren. Het paard registreert alleen de geuren die via de lucht naar zijn klieren stromen.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Paarden begroeten mensen op een soortgelijke manier en het bepaalt of je wel of geen respect krijgt. Het gaat als volgt: In de begroeting wordt door het paard het haar en de oren van de mens besnuffeld. Ook onze adem is interessant, omdat een paard daar iemand aan kan herkennen.
Als je paard ontspannen is, loopt je training het lekkerst; dat herken je vast wel. Op dat moment reageert hij het beste op je hulpen en leert hij het makkelijkste een nieuwe oefening. En als het dan zo goed gaat, dan beloon je je paard natuurlijk.
Een paard heeft, net als wij, gedachten, gevoelens en emoties. Bepaalde zaken zijn soortgebonden maar verder heeft ieder mens én ieder ander dier een eigen karakter. Als wij ons wat beter verdiepen in de gevoelens, gedachten en emoties van paarden wordt het ook makkelijker het gedrag van paarden te begrijpen.
Kunnen paarden net als wij liefde voelen en relaties met elkaar aangaan? “Paarden kunnen zich zeker aan elkaar hechten”, vertelt gedragsdeskundige Machteld van Dierendonck. En ze kunnen uiteraard een seksuele relatie aangaan (anders kwamen er ook geen veulentjes) en hebben daarin vaak ook een voorkeur.
Een paard sturen
Het tweede belangrijke deel van paardrijden, is het sturen van je paard. Dit doe je niet alleen met de teugels, maar ook met je lichaam en benen. De teugels laten de handen van de ruiter met het bit in de paardenmond communiceren. Bij bitloze optomingen geeft dit verbintenis met de neus.
Veel paardeneigenaren merken dat het paard hun emoties en stemmingen haarfijn aanvoelt. Dat kan positief zijn: als de verzorger zich verdrietig voelt, zal het paard zachtaardiger reageren. Maar helaas gebeurt het vaak op een negatieve manier. De verzorger is wat gestrest, waardoor het paard juist tegendraads reageert.
Net als bij mensen kunnen ook bij paarden kruiden zoals passiebloem, hop, rode klaver, valeriaan, kamille en sint janskruid in stress-situaties en bij rusteloos, prikkelbaar gedrag helpen. Deze kruiden helpen bij een zenuwachtig gevoel en een betere concentratie.
Contact met paard is helend
De ultieme spiegel dus. En als een paard een hogere hartslag krijgt, zal hij alerter reageren en ook eerder schrikken. In een kudde schakelen paarden hun hartslag gelijk. Ook zijn er sterke aanwijzingen dat werken met paarden helend voor je is.
Als tegen iemand wordt gezegd dat hij een gegeven paard niet in de bek moet kijken, betekent dit dat hij niet zo kritisch moet zijn over iets wat hij cadeau heeft gekregen.
Het is voor het welzijn van paarden dus belangrijk dat ze met andere paarden om zich heen leven en niet geïsoleerd staan. Het is voor paarden stressvol om langdurig alleen te staan en dit kan leiden tot gedragsproblemen. Ze voelen zich onveilig en ongelukkig.
Paarden bijten om zoveel verschillende redenen: om te spelen, om te domineren of te beschermen, bij spanning, pijn of angst, bij het allogroomen of het liefdesspel, omdat ze koekjes willen, omdat ze je niet leuk vinden, ze iets moeilijk vinden of je te dicht staat, enz.
