De Melkweg, het Melkwegstelsel of het galactisch stelsel, van het Griekse galaxias, γαλαξίας, of kyklos galaktikos = 'melkcirkel', is het sterrenstelsel waarin het zonnestelsel met de Aarde zich bevindt.
De Melkweg is het sterrenstelsel waarin ons zonnestelsel en dus ook de aarde zich bevindt. De Melkweg bevat 200 tot 600 miljard sterren, en alle sterren die we vanaf de aarde kunnen zien, maken er deel van uit.
Het melkwegstelsel is onze galactische thuishaven: het is het sterrenstelsel waar ons zonnestelsel deel van uitmaakt. Het Melkwegstelsel bevat ongeveer 150 miljard sterren en grote hoeveelheden gas en stof en donkere materie.
De Melkweg behoort tot een groep van ten minste 40 sterrenstelsels. De zogenaamde Lokale Groep telt twee grote spiraalvormige sterrenstelsels - onze Melkweg en het Andromeda-stelsel. De andere zijn veel kleiner. Daarvan zijn er twee met het blote oog te zien vanuit landen onder de evenaar.
Volgens sommige astronomen bevat het heelal (minstens) 2000 miljard melkwegstelsels. Dat is een 2 met twaalf nullen. Eén van die sterrenstelsels, onze eigen Melkweg, zou een diameter hebben van 200.000 lichtjaar.
UGC 2885 is een groot spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Perseus en bevindt zich zoals gezegd op zo'n 232 miljoen lichtjaar afstand van de aarde. Het stelsel is een enorme kanjer, zelfs naar kosmische normen. Sterker nog, UGC 2885 is misschien wel het grootste bekende sterrenstelsel in het nabije heelal.
Het is heel aannemelijk dat er meerdere – misschien wel ontelbaar veel – heelallen bestaan. Deze heelallen maken dan weer deel uit van een groter geheel. Dit noemen onderzoekers het multiversum.
Men heeft het over naar ruwe schatting 10100 tot 10500 mogelijke universa die samen een landschap van mogelijke universa vormen. Ons eigen universum neemt slechts één vallei in temidden van dit schier oneindige berglandschap van mogelijke universa. Alle universa die gerealiseerd zijn, vormen samen een multiversum.
Ook in Nederland is het sterrenstelsel niet te zien.
Volgens de gerenommerde kosmoloog Stephen Hawking bestond er voor de oerknal, die het ontstaan van ons heelal inluidde, zoiets als "imaginaire tijd". Dit zei hij tijdens een interview in "Star Talk" op National Geographic.
De Melkweg is het sterrenstelsel waar de Aarde en de Zon zich in bevinden. Hij heeft de vorm van een enorme schijf, die vanuit de Aarde gezien vanaf de zijkant in beeld is, waardoor de sterren dichter opeen lijken te staan.
Op dit moment liggen Andromeda en de Melkweg ongeveer 2,5 miljoen lichtjaren bij elkaar vandaan. Aangedreven door de zwaartekracht racen deze sterrenstelsels nu naar elkaar toe met een snelheid van 402.000 kilometer per uur. Maar zelfs met die snelheid komen ze elkaar pas tegen over 4 miljard jaar.
Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer! Licht heeft ongeveer 4,2 jaar nodig om de afstand naar de dichtstbijzijnde ster buiten ons zonnestelsel te overbruggen, daarom zeggen sterrenkundigen dat Proxima Centauri 4,2 lichtjaren van ons is verwijderd.
Het heelal (ook ruimte, universum of kosmos genoemd) is de oneindige zwarte ruimte boven ons in de lucht. Als je als het donker is naar de hemel kijkt zie je planeten, manen en natuurlijk sterren.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Kort antwoord: 13,82 miljard jaar. Langer antwoord: Sinds de ontdekking van de uitdijing van het heelal, in de jaren twintig van de vorige eeuw, is bekend dat het heelal niet altijd heeft bestaan, maar ooit een begin gekend moet hebben.
Voor een van de donkerste plekken op aarde moet je naar Nieuw-Zeeland. Daar ligt het Aoraki Mackenzie International Dark Sky Reserve, Nieuw-Zeelands grootste Dark Sky-park. Je vindt er ruim vierduizend vierkante kilometer aan donkerte.
Naast onze Melkweg ligt een sterrenstelsel, ons buursterrenstelsel. Dit buursterrenstelsel heet Andromeda en is nog groter dan de Melkweg. In dit sterrenstelsel zijn dan vast ook heel veel planeten te vinden, hoeveel weten we helaas niet.
De grootste structuur in het universum is tien miljard lichtjaar groot. Het is een gigantisch astronomisch 'voorwerp' dat is opgebouwd uit kleinere onderdelen: sterrenstelsels.
Zo'n 13.8 miljard geleden is niet alleen ons heelal, maar ook tijd, ontstaan uit de oerknal of het grote begin. In een flits spatte een meer dan duizelingwekkende hoeveelheid energie uiteen en vormde het universum. Slechts een fractie van dit universum werd omgezet tot wat wij materie noemen.
Aan het begin van de twintigste eeuw kregen natuurkundigen inzicht in atomen, kleine bouwsteentjes waaruit alle materie is opgebouwd. Al snel werd duidelijk dat een atoomkern bestaat uit protonen en neutronen. Die bleken weer te bestaan uit nog kleinere deeltjes: quarks.
Het waarneembare heelal
Je zou dus denken dat het waarneembaar heelal een diameter van 27,6 miljard lichtjaar zou moeten hebben. Echter omdat het heelal al die tijd bezig is met uitzetten, is de diameter veel groter en die wordt geschat op 93 miljard lichtjaar.
De oerknal is een theorie over het ontstaan van het heelal bijna 14 miljard jaar geleden vanuit een extreem volgepakte, hete klomp energie en materie. Tijdens de oerknal breidde die klomp zich met een onvoorstelbaar grote kracht en snelheid uit, waardoor ruimte, tijd en het heelal zoals we dat nu kennen werden gevormd.
